«Είναι η πρώτη και τελευταία φορά που γράφω σε πρώτο
πρόσωπο στην επίσημη σελίδα της ομάδας..Και σίγουρα τελευταία που γράφω ως ένας
εκ των διαχειριστών..
Όταν στις 11 Αυγούστου επισημοποιήθηκε η απορρόφηση του
τμήματος μπάσκετ του Ερμή από την ΑΕΕΤ τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα. Χαρά και
ικανοποίηση γιατί θα υπάρχει συνέχεια για τους αθλητές του Ερμή, με πίστη ότι
έγινε το καλύτερο δυνατόν. Γλυκιά μελαγχολία από την άλλη γιατί έκλεισε η
τριετής περιπέτεια του Ερμή.
Νιώθω πραγματικά ευλογημένος που είχα την τύχη να ζήσω
αυτήν την περιπέτεια. Για τις δυσκολίες να στήνεις και να τρέχεις μια ομάδα από
το μηδέν, από προπαιδικό μέχρι και ανδρικό. Για τους ανθρώπους που γνώρισα και
συνεργάστηκα εντός και εκτός ομάδας. Για τους γονείς των αθλητών που πλαισίωσαν
την ομάδα. Ευλογημένος για όλους τους προπονητές που γνώρισα, είτε ως
συνεργάτες είτε ως αντιπάλους είτε απλά ανταλλάσσοντας μια μπασκετική ιδέα.
Νιώθω ότι ο χώρος είναι πολύ καλύτερος από αυτόν που συνάντησα όταν πρωτομπήκα
στην προπονητική. Η εξωστρέφεια και το μοίρασμα απόψεων και γνώσεων συναντώνται
σε όλο και περισσότερους νέους προπονητές.
Κυρίως όμως νιώθω ευλογημένος για τους αθλητές που
πέρασαν από τον Ερμή. Παιδιά που παθιάστηκαν με την ομάδα τους. Που συμμετείχαν
με συνδρομή μέχρι και το ανδρικό για να κάνουν προπονήσεις σε παγωμένα σχολικά
γυμναστήρια χωρίς αποδυτήρια (για τα οποία η ομάδα πλήρωνε ανελλιπώς μίσθωμα)
και να παίζουν συνεχώς εκτός έδρας..
Σταματώ εδώ λοιπόν για να μην κουράζω περισσότερο λόγω συναισθηματικής
φόρτισης..
Βασίλη, Πρόδρομε, Νίκο, Σταύρο, Άννα, Κώστα σας ευχαριστώ
από τα βάθη της καρδιάς μου για την βοήθεια και την ευκαιρία που μου δώσατε να
ζήσω ένα πανέμορφο ταξίδι.
Εις το επανιδείν, εντός και εκτός γηπέδων…»
0 Σχόλια