Θωμάς Κατσαούνης: «Το επόμενο μεγάλο όνομα στο Ελληνικό μπάσκετ»-Φοβερή συνέντευξη στο www.vice.com

Μια αποκλειστική συνέντευξη στο www.vice.com και τον Κώστα Κουκουμάκα, με φωτογραφίες του Αλέξανδρου Αβραμίδη, παραχώρησε ο Θωμάς Κατσαούνης την οποία και αναδημοσιεύουμε:

Αργά το απόγευμα, το γήπεδο της ΜΕΝΤ στην Ανατολική Θεσσαλονίκη σφύζει από ζωή. Παιδάκια των ακαδημιών μπαινοβγαίνουν στο παρκέ και γονείς περιμένουν στο κυλικείο δίπλα στην είσοδο-η ανδρική ομάδα δεν έχει σήμερα προπόνηση. Στο βάθος του κλειστού γυμναστηρίου, όμως, στο βοηθητικό γηπεδάκι, πιτσιρικάδες στριμώχνονται πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα για να κρυφοκοιτάξουν ένα σετ ατομικής προπόνησης. Κάτω από το καλάθι ιδρώνει ένας γίγαντας με ύψος 2,16 μ. και σχεδόν παιδική φυσιογνωμία. Ο Θωμάς Κατσαούνης είναι μόλις 16 ετών (γεννήθηκε 30 Ιουνίου του 2001) και αγωνίζεται να γίνει το επόμενο μεγάλο όνομα του ελληνικού μπάσκετ.

Ο Κατσαούνης έχει σήμερα ατομική προπόνηση με τον Γιάννη Γιαννούλη, σπουδαίο πρώην καλαθοσφαιριστή του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού και της Εθνικής ομάδας. Ο Γιαννούλης πασάρει την μπάλα στον μικρό και του κάνει σκληρή άμυνα, ασκώντας πίεση με μια άλλη, λαστιχένια μπάλα. Του ζητά να πατήσει γερά στα πόδια του, να γυρίσει και να καρφώσει στο καλάθι. Κι ο 16χρονος το κάνει με τα δύο χέρια. Η επίπονη άσκηση θα επαναληφθεί δεκάδες φορές, εναλλάξ με εξάσκηση στο σουτ, στην ταχύτητα και τη δύναμη. «Η τεχνική και η δύναμη αποκτώνται. Δεν αποκτάται το ύψος και η καρδιά», μου λέει ο Γιαννούλης μετά το τέλος της προπόνησης. «Ασχολούμαι τα τελευταία δύο χρόνια με την ατομική βελτίωση αθλητών κι αυτά τα στοιχεία με ιντριγκάρουν στον Θωμά, γι' αυτό και τον ανέλαβα. Μαθαίνουμε βήμα-βήμα τη φιλοσοφία του μπάσκετ και εργαζόμαστε για τη βελτίωση της θέσης που αγωνίζεται».

Ο μικρός είναι σχεδόν ντροπαλός, παρά την εντυπωσιακή σωματική του διάπλαση, αλλά και το ενδιαφέρον που έχουν ήδη δείξει για την περίπτωσή του ειδικοί του αθλήματος στην Ελλάδα και το εξωτερικό. «Τι νούμερο παπούτσι φοράς;», τον ρωτώ για το σπάσιμο του πάγου. «53 και 1/3», απαντά γελώντας.

Ο 16χρονος αγωνίζεται σήμερα στην ακαδημία «Αστέρια» στο Πανόραμα. Είναι πολύ τυχερός που έχει σε αυτήν την ηλικία δάσκαλο των κόουτς Θόδωρο Ροδόπουλο, εμβληματική φυσιογνωμία που ανέδειξε αθλητές και σφράγισε τεχνικά την ανάπτυξη του σπορ στην Ελλάδα. Πριν από το μπάσκετ, ο μικρός έκανε κολύμβηση και Τάε Κβον Ντο. Χωρίς να έχει πιάσει πορτοκαλί μπάλα ή κάποιο οικογενειακό ερέθισμα, στη β’ Δημοτικού, είχε γράψει στο τετράδιο, στην ερώτηση «τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις», ότι «θα γίνω διάσημος παίκτης του ΝΒΑ».

Το περασμένο καλοκαίρι, ως μαθητή Λυκείου πια, το παιδί προσέγγισαν ιδιωτικά εκπαιδευτήρια στη Θεσσαλονίκη που έχουν σχολικές ομάδες μπάσκετ. Επέλεξε τα Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη, καθώς, όπως λέει, «η κυρία Μαντουλίδου μαζί με τον επικεφαλής της σχολικής ομάδας, κ. Χασιώτη, προσέγγισαν εμένα και την οικογένειά μου με τον καλύτερο τρόπο». Ένας ακόμη λόγος για την επιλογή του σχολείου, όπως λέει, ήταν το επίπεδο σπουδών, καθώς καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να βρίσκεται σε αντίστοιχα υψηλό επίπεδο και στα μαθήματα.

Ζητώ από τον Θωμά να μου περιγράψει μια τυπική μέρα του. «Παίρνω το λεωφορείο του σχολείου στις 7.30 το πρωί και γυρίζω στο σπίτι στις 4 το απόγευμα. Τρώω μεσημεριανό, διαβάζω και πηγαίνω φροντιστήριο. Στις 6.30 έχω προπόνηση με την ομάδα και αμέσως μετά, είτε ατομική προπόνηση είτε ενδυνάμωση με τη γυμνάστριά μου. Επιστρέφω στο σπίτι στις 9.30. Τρώω, κάνω μπάνιο και όσο αντέξω, μέχρι τις 11 περίπου, διαβάζω, πριν πέσω εξαντλημένος για ύπνο». Η εβδομάδα έχει τέσσερις προπονήσεις με την ομάδα του, τα «Αστέρια», κι ένα παιχνίδι το Σάββατο, καθώς επίσης και μία προπόνηση με το κλιμάκιο της Εθνικής εφήβων.

Η έξτρα γυμναστική, εκτός από βάρη, περιλαμβάνει πιλάτες και γιόγκα για συναισθηματική και σωματική ισορροπία. Επίσης, τον αθλητή παρακολουθεί διαιτολόγος-διατροφολόγος. «Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι συνεργάτες του εκπροσώπου μου, Βασίλη Παλιάντζα, ο οποίος πίστεψε από την αρχή σ' εμένα. Το ημερήσιο πρόγραμμα είναι εξαντλητικό πολλές φορές και θέλει σωστή διαχείριση χρόνου. Απαιτεί θυσίες σε ό,τι αφορά τον προσωπικό χρόνο και φυσικά μεγάλη βοήθεια από την οικογένεια και γενικότερα το περιβάλλον των ανθρώπων που συνεργάζεσαι», λέει ο Θωμάς.

Υπάρχουν ήδη αμερικανικά κολλέγια που ενδιαφέρθηκαν για τον 16χρονο αθλητή από τη Θεσσαλονίκη. «Είναι ακόμη σχετικά νωρίς για να πάρω οποιαδήποτε απόφαση. Σίγουρα, το όνειρό μου είναι να αγωνιστώ στο NBA, όμως υπάρχει δρόμος μπροστά, καθώς πρέπει να προσθέσω πολλά πράγματα στο παιχνίδι μου για να εξελιχθώ. Το πιθανότερο είναι μετά το Λύκειο να επιλέξω το κολεγιακό μπάσκετ, ώστε να συνδυάσω υψηλού επιπέδου σπουδές και αθλητισμό».

«Ποιο είναι το πιο ρεαλιστικό σου όνειρο;», τον ρωτώ. «Να παίξω μπάσκετ και να σπουδάσω στις ΗΠΑ», απαντά. Και ποιο είναι το πιο τρελό του όνειρο; «Να πάρω τίτλο με την Εθνική Ανδρών σε πανευρωπαϊκό ή παγκόσμιο πρωτάθλημα». Όταν τον ρωτώ ποιον Έλληνα παίκτη έχει ως πρότυπο, λέει: «Σέβομαι πολλούς αθλητές που έχουν αγωνιστεί στη θέση του σέντερ και αγωνίζομαι για να πάρω στοιχεία από τον καθένα. Τη μαχητικότητα του Γιαννούλη, τον τρόπο που χρησιμοποιεί ο Μπουρούσης το σώμα του, τις κινήσεις στο ποστ του Κουφού και πολλά ακόμη που παρατηρώ από τους Έλληνες ψηλούς», λέει ο μικρός.

Ο Θωμάς έχει σήμερα ύψος 2.16 μ. και οι ειδικοί λένε ότι υπάρχει ακόμη ένα μικρό περιθώριο. «Το ύψος με βοηθά φυσικά στο μπάσκετ, όμως δυσκολεύομαι να βρω ρούχα, παπούτσια, κρεβάτια και πολλά αλλά που θεωρούνται αυτονόητα για τους υπόλοιπους. Είμαι, όμως, χαρούμενος διότι το ύψος μου θα με βοηθήσει να πραγματοποιήσω τα όνειρα μου εντός παρκέ, εφόσον είμαι υγιής», λέει χαμογελώντας.

Αναρωτιέμαι τι του λένε οι φίλοι του στο σχολείο για το ύψος και το πάθος του για μπάσκετ. «Με πειράζουν και γενικά γελάμε πολύ με κάποια απλά πράγματα, για παράδειγμα ότι δεν χωράω στα θρανία ή ότι σκύβω για να περάσω από την πόρτα και να μπω στην τάξη. Για το μπάσκετ, ξέρουν ότι δουλεύω πολύ και ότι δεν έχω χρόνο ούτε για βόλτα ούτε για PlayStation, δυστυχώς».

Στην έξοδο του κλειστού της ΜΕΝΤ, τον Θωμά περιμένει υπομονετικά ο πατέρας του, Δημήτρης. Χαίρεται κι εκείνος με την πρόοδο του μικρού γίγαντα, όμως είναι προσγειωμένος. «Δεν πρέπει να παίρνουν τα μυαλά μας αέρα. Κι έπειτα, ένας αθλητής, εκτός από το σώμα και την τεχνική, πρέπει σήμερα να αναπτύξει παράλληλα την προσωπικότητά του. Να μελετήσει, να μην είναι μονοσήμαντη προσωπικότητα, αλλά ολοκληρωμένος άνθρωπος», λέει ο πατέρας. «Για όλα αυτά, χρειάζεται θέληση και αγώνας. Καθημερινός αγώνας».












Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια